Wszystko o sezonie 1994, runda 12, GP Włoch

Grand Prix Włoch. Dwunasty wyścig w 1994 roku. Wstęp do tego sezonu, informacje o przepisach, zmianach regulaminowych, oraz składy kierowców i kalendarz znajdziecie tutaj.

Wszystkie posty z tej serii znajdziecie, klikając w ten link - SEZON 1994 F1

Dwunastego sierpnia 1994 roku na miesiąc przed Grand Prix Włoch ogłoszono, że wyścig się nie odbędzie. Lokalne władze odmówiły ścięcia 123 drzew, które miał być wyciętę w okolicach toru ze względów bezpieczeństwa. Drzewa te znajdowały się między innymi za zakrętami Lesmo, tam, gdzie pobocza były za małe. Ostatecznie rząd Włoch musiał być zaangażowany i po rozmowie z prezydentem FIA Maxem Mosleyem, w której uczestniczył również Gerhard Berger, zgodzili się, że zmieniony zostanie kształt zakrętów Lesmo, tak by zawodnicy musieli je pokonać z mniejszą prędkością. Na następny sezon obiecano jednak dalszą poprawę bezpieczeństwa na torze.

Damon Hill wiedział, że przybywając na Grand Prix Włoch, ma dużą szansę na odrobienie strat do Michaela Schumachera, który został wykluczony ze startu w tym i kolejnym wyścigu. Przewaga Niemca wynosiła 21 punktów, dwa wyścigi to maksymalnie 20 punktów. Więc sytuacja w mistrzostwach mogła się diametralnie zmienić.

Hill poprosił Williamsa, aby David Brown, były inżynier wyścigowy Senny, Prosta i Mansella, przeszedł na jego stronę garażu. Obecnie pomagał Davidowi Coulthardowi. Zespół zgodził się na tę propozycję.

W Benettonie startowali w tym wyścigu Jos Verstappen i JJ Lehto. Z takim składem nie mogli liczyć na wiele.

Alesi miał nadzieję, że wykorzystają problemy liderów mistrzostw i wygrają domowe Grand Prix. Francuz startował w 82 wyścigu i po raz pierwszy udało mu się zakwalifikować na pole position. Gerhard Berger uzyskał drugi czas.

Największą niespodzianką było czwarte miejsce Johnny Herberta w Lotusie. W całym sezonie żaden z bolidów tego zespołu nie startował z miejsca wyższego niż 15. Lotus był w dużych problemach finansowych i tylko dobry wynik we Włoszech mógł to odmienić.

Pozycje startowe

Poz Nr KierowcaZespół Czas
1 27 Jean Alesi ALE Ferrari 1:23.844
2 28 Gerhard Berger BER Ferrari 1:23.978
3 0 Damon Hill HIL Williams Renault 1:24.158
4 12 Johnny Herbert HER Lotus Mugen Honda 1:24.374
5 2 David Coulthard COU Williams Renault 1:24.502
6 26 Olivier Panis PAN Ligier Renault 1:25.455
7 7 Mika Hakkinen HAK McLaren Peugeot 1:25.528
8 29 Andrea de Cesaris DEC Sauber Mercedes 1:25.540
9 15 Eddie Irvine IRV Jordan Hart 1:25.568
10 6 Jos Verstappen VER Benetton Ford 1:25.618
11 30 Heinz-Harald Frentzen FRE Sauber Mercedes 1:25.628
12 25 Eric Bernard BER Ligier Renault 1:25.718
13 11 Alessandro Zanardi ZAN Lotus Mugen Honda 1:25.733
14 3 Ukyo Katayama KAT Tyrrell Yamaha 1:25.889
15 8 Martin Brundle BRU McLaren Peugeot 1:25.933
16 14 Rubens Barrichello BAR Jordan Hart 1:25.946
17 10 Gianni Morbidelli MOR Footwork Ford 1:26.002
18 23 Pierluigi Martini MAR Minardi Ford 1:26.056
19 9 Christian Fittipaldi FIT Footwork Ford 1:26.337
20 5 Jyrki Jarvilehto JAR Benetton Ford 1:26.384
21 4 Mark Blundell BLU Tyrrell Yamaha 1:26.574
22 24 Michele Alboreto ALB Minardi Ford 1:26.832
23 19 Yannick Dalmas DAL Larrousse Ford 1:27.846
24 20 Erik Comas COM Larrousse Ford 1:27.894
25 32 Jean-Marc Gounon GOU Simtek Ford 1:28.353
26 31 David Brabham BRA Simtek Ford 1:28.619

Podczas porannej sesji warm-up Berger rozbił swoje Ferrari. Austriak musiał otrzymać pomoc medyczną. Incydent ten wywołał kolejne pytania dotyczące standardów bezpieczeństwa w F1, ponieważ sesja trwała nadal, gdy Bergerowi udzielano pomocy na poboczu toru.

Ostatecznie mógł wystartować w wyścigu, ale musiał przesiąść się do zapasowego bolidu Ferrari, który był w gorszej specyfikacji. Podobny problem spotkał Damona Hilla. Brytyjczyk w wyścigu musiał również skorzystać z zapasowego bolidu ze starszym silnikiem Renault.

Po starcie Ferrari zachowały prowadzenie, a Damon Hill został wyprzedzony przez Herberta w Lotusie. Niestety nadzieje tego ostatniego na dobry wyścig szybko się skończyły kiedy to Eddie Irvine jadący za nim zablokował przednie koła na dohamowaniu do pierwszego zakrętu i obrócił Herberta. Spowodowało to, że droga była zablokowana, kilku innych kierowców wyleciało w żwirową pułapkę i podjęto decyzję o przerwaniu wyścigu.

Johny Herbert mógł dzięki temu jeszcze raz stanąć na starcie, ale już z gorszym silnikiem. Trzech kierowców nie wróciło już na tor po wznowieniu Grand Prix.

Wyścig wystartował więc po raz drugi, Ferrari ponownie na prowadzeniu. Za nimi Hill, Coulthard i Hakkinen.

Bardzo dobrze ruszył Ukyo Katayama, który awansował na pierwszym okrążeniu na siódme miejsce, a potem wyprzedził Heinza-Haralda Frentzena i Mika Hakkinena. Dogonił nawet Williamsy, które miały problem z wyprzedzeniem Bergera, ale problem z wymianą lewego tylnego koła w boksach sprawił, że musiał wycofać się z rywalizacji.

Alesi powiększał swoją przewagę, ale jego skrzynia biegów odmówiła współpracy. Zjechał na wymianę opon i tankowanie, ale już z alei serwisowej nie wyjechał. Zepchnięto go więc do garażu i wycofał się z wyścigu.

Na prowadzenie wyszedł więc Berger. Również zjechał na tankowanie i zachowałby swoją pozycję gdyby nie to, że pechowo Olivier Panis zjechał do swoich mechaników dokładnie w tym samym momencie, w którym kierowca Ferrari miał wyjeżdżać z boksów. Gerhard stracił kilka sekund, ponieważ lizakowy musiał przez to opóźnić jego wyjazd.

Po tankowaniu kierowców Williamsa okazało się, że Coulthard znalazł się przed Hillem. Hakkinen na jedno okrążenie objął prowadzenie, zanim sam nie zjechał po paliwo. Kierowcy Williamsa po poleceniu zespołowym zaminili się miejscami.

Wydawało się, że już nic w tym wyścigu się nie zmieni, gdy dosłownie przed ostatnim zakrętęm skończyło się paliwo w bolidzie Coultharda. Szkot zatrzymał się przed metą, ale zdobył jeden punkt. Został sklasyfikowany na szóstym miejscu, ponieważ zawodnicy na kolejnych pozycjach byli zdublowani i nie rozpoczeli ostatniego okrążenia.

Berger, skorzystał z pecha Coultharda i awansował na drugie miejsce, a Hakkinen trzecie. Obaj kierowcy McLarena punktowali razem po raz pierwszy w tym sezonie.

Hill odrobił więc 10 punktów straty do Schumachera po tym wyścigu. Brakowało mu jeszcze 11, żeby się zrównać z Niemcem. Do końca sezonu zostały cztery wyścigi, a Michael miał wystartować jeszcze w trzech z nich.

Wszystkie wyścigi sezonu 1994 można obejrzeć w usłudze F1 TV

Wyniki wyścigu

Poz Nr KierowcaZespół Okr Czas Punkty
1 0 Damon Hill HIL Williams Renault 53 1:18:02.754 10
2 28 Gerhard Berger BER Ferrari 53 +4.930s 6
3 7 Mika Hakkinen HAK McLaren Peugeot 53 +25.640s 4
4 14 Rubens Barrichello BAR Jordan Hart 53 +50.634s 3
5 8 Martin Brundle BRU McLaren Peugeot 53 +85.575s 2
6 2 David Coulthard COU Williams Renault 52 DNF 1
7 25 Eric Bernard BER Ligier Renault 52 +1 okr 0
8 20 Erik Comas COM Larrousse Ford 52 +1 okr 0
9 5 Jyrki Jarvilehto JAR Benetton Ford 52 +1 okr 0
10 26 Olivier Panis PAN Ligier Renault 51 +2 okr 0
NC 31 David Brabham BRA Simtek Ford 46 DNF 0
NC 3 Ukyo Katayama KAT Tyrrell Yamaha 45 DNF 0
NC 9 Christian Fittipaldi FIT Footwork Ford 43 DNF 0
NC 15 Eddie Irvine IRV Jordan Hart 41 DNF 0
NC 4 Mark Blundell BLU Tyrrell Yamaha 39 DNF 0
NC 23 Pierluigi Martini MAR Minardi Ford 30 DNF 0
NC 24 Michele Alboreto ALB Minardi Ford 28 DNF 0
NC 30 Heinz-Harald Frentzen FRE Sauber Mercedes 22 DNF 0
NC 29 Andrea de Cesaris DEC Sauber Mercedes 20 DNF 0
NC 32 Jean-Marc Gounon GOU Simtek Ford 20 DNF 0
NC 19 Yannick Dalmas DAL Larrousse Ford 18 DNF 0
NC 27 Jean Alesi ALE Ferrari 14 DNF 0
NC 12 Johnny Herbert HER Lotus Mugen Honda 13 DNF 0
NC 6 Jos Verstappen VER Benetton Ford 0 DNF 0
NC 10 Gianni Morbidelli MOR Footwork Ford 0 DNF 0
NC 11 Alessandro Zanardi ZAN Lotus Mugen Honda 0 DNF 0