W roku 1973 zespół Tyrrell był w czołówce F1. Liderem zespołu był Jackie Stewart, a drugim kierowcą zespołu został jego przyjaciel Francois Cevert, który pokazywał się z dobrej strony w wielu wyścigach, ale nie był w stanie wygrać wyścigu. Młody, piękny, kulturalny, bardzo popularny (szczególnie wśród płci pięknej) Cevert jest wtedy symbolem odrodzenia francuskiego sportu motorowego.
W sezonie 1973 skończył wyścig na drugim miejscu sześć razy, trzy razy za Stewartem, który przyznał, że czasami Francuz był bardzo „posłusznym” członkiem zespołu. Wykonywał polecenia szefa zespołu i ustępował miejsca wielkiej gwieździe Formuły 1, Stewartowi. Wszystko było robione pod Szkota, bo to on był numerem jeden. Widząc, że nadejdzie moment, gdy uczeń pokona mistrza, Jackie planował potajemnie zakończenie kariery po ostatnim w sezonie Grand Prix Stanów Zjednoczonych. W sezonie 1974 Cevert miał być liderem zespołu Tyrrella.
Przed ostatnim wyścigiem sezonu było już wiadomo, że lider Tyrrella zostanie trzykrotnym Mistrzem Świata. Podczas sobotniej sesji kwalifikacyjnej Cevert walczył z Ronnie Petersonem o pole position. W szybkiej szykanie w sekcji toru Watkins Glen „The Esses” (kombinacja szybkich łuków pod górę), wszedł nieostrożnie w zakręt i jego bolid wybiło na krawężniku. Niebieski Tyrrell wyleciał na zewnętrzną stronę toru, po czym uderzył w barierę z prędkością 150 mil na godz., którą wyrwał impetem uderzenia. Cevert zmarł natychmiast z powodu odniesionych obrażeń.
Kiedy wznowiono sesję treningową, Stewart wyjechał samochodem na tor w celu rozpoznania przyczyn wypadku. Stwierdził on, że katastrofa wydarzyła się z powodu odmiennej charakterystyki pokonywania zakrętów. Kiedy Szkot pokonywał ,,The Esses” na 4 biegu przy niskich obrotach silnika, Francuz robił to na 3 biegu przy wysokich obrotach. Sprawiało to, że bolid był mniej przyczepny i bardziej gwałtowny w prowadzeniu. Francois to robił w celu poszukiwania sposobu szybszego pokonywania zakrętów.
Stewart zauważył, że bolid Tyrrella zawsze delikatnie podskakiwał na tym odcinku toru Watkins Glen ze względu na krótki rozstaw osi bolidu, czuł, że temu przeciwdziała nieco jazda na wyższym biegu, mimo że może oznaczać to stratę czasową, jeśli nie przejedzie się perfekcyjnie tej sekwencji zakrętów. Na kilka minut przed rozpoczęciem wspomnianej sesji, kierowcy Tyrrella żywo debatowali właśnie w tej sprawie. Cevert został przy swoim, niestety zapłacił za to życiem.
Z powodu śmierci kierowcy, zespół wycofał się z udziału w ostatnim Grand Prix tego sezonu, a Stewart nie przejechał swojego finałowego, setnego wyścigu w F1, kończąc karierę z 99 wyścigami na koncie i 27 zwycięstwami. Francois Cevert zginął 6 października 1973 roku w wieku 29 lat i 224 dni.
Osiągnięcia Francois Ceverta:
- 1 zwycięstwo w F1 (GP USA 1971)
- 10 drugich miejsc
- 2 trzecie miejsca
- 2 najszybsze okrążenia w wyścigu
- 2 miejsce w 24 Hours of Le Mans 1972
- Zwycięzca w Donnybrooke (seria Can-Am, 1972)
Autorem tego artykułu jest Adrian K, którego znajdziecie również na twitterze, a wszystkie jego artykuły pod hashtagiem ABC F1 na wykopie
- Home-icon
- Wyniki
- Sezon 2024
- _Kalendarz 2024
- _Kalendarz F1 na telefon
- _Zasady F1 na sezon 2024
- _Składy zespołów
- _Tory F1
- Aktualności
- Inne
- _Zakazane w F1
- _Sezon 1994
- _Wypadek Senny
- _Papierowe bolidy do składnia
- Kup dostęp do transmisji
- _Wszystko o F1 TV
- _Kup F1 TV
- Echa Padoku
- Książki
- Recenzje
- Prezenty