Gdyby już obowiązywały nowe zasady przyznawania superlicencji, tylko jeden z nich mógłby się pojawić na starcie.
Felipe Nasr nr startowy 12
Felipe Nasr pojawiał się w zeszłym roku na treningach w bolidzie Williamsa. Dzięki temu mógł już poznać aktualny bolid Formuły 1 i łatwiej będzie mu zadebiutować w zespole, który nie posiada pełnoprawnego symulatora.
Banco do Brasil wyłożyło dużo pieniędzy na kontrakt Felipe, ale jego wyniki z niższych serii wskazują, że poza kasą zespół może liczyć na jego talent.
Formuła BMW Europe
Brazylijczyk pięciokrotnie zwyciężył, a tylko we dwóch wyścigach nie zameldował się na podium. Nasr wystąpił również w jednej eliminacji Pacyficznej Formuły BMW. Zdominował w niej rywalizację pokonując lokalnych zawodników. Nie był jednak liczony do klasyfikacji.
Brytyjska Formuła 3
W sezonie 2010 Brazylijczyk zadebiutował w Brytyjskiej Formule 3. Stanąwszy czterokrotnie na podium (w tym raz zwyciężył, na torze Snetterton) został sklasyfikowany na 5. miejscu. Podczas zmagań w Grand Prix Makau Nasr zajął 11. pozycję. W kolejnym roku startów Felipe podpisał kontrakt z mistrzowską ekipą Carlin Motorsport. Zwyciężywszy siedmiokrotnie, pewnie sięgnął po tytuł mistrzowski.
GP2
W 2012 roku Brazylijczyk zdobył posadę etatowego kierowcy ekipy DAMS w przedsionku Formuły 1 - Serii GP2. W pierwszym sezonie startów czterokrotnie stawał na podium. Z dorobkiem 95 punktów został sklasyfikowany na dziesiątym miejscu w klasyfikacji generalnej.
Na sezon 2013 Nasr zmienił zespół na brytyjski Carlin. Tym razem był już w piątce, która do końca liczyła się w walce o mistrzowski tytuł. Jednakże podczas trzech ostatnich rund zdobył zaledwie 24 punkty, co sprawiło, że mimo wyprzedzenia Stefano Colettiego, za którym plasował się w pierwszej części sezonu, spadł za trzech innych kierowców. Ostatecznie 154 punkty dały mu czwartą pozycję w klasyfikacji końcowej.
W 2014 roku Brazylijczyk kontynuował współpracę z brytyjską ekipą Carlin. W sprincie w Barcelonie odniósł pierwsze zwycięstwo w GP2. W kolejnej części sezonu powtórzył ten sukces jeszcze trzykrotnie. Był najlepszy w głównym wyścigu w Austrii oraz w sprintach w Wielkiej Brytanii i w Belgii. Miał jednak mniejszą liczbę miejsc na podium niż Palmer i Vandoorne, co zadecydowało, że w klasyfikacji generalnej uplasował się na trzecim miejscu.
Carlos Sainz Jnr nr startowy 55
Syn dwukrotnego rajdowego mistrza świata. Korzystał z Red Bullowego programu rozwoju młodych kierowców, ale nie awansował tak szybko jak Max Verstappen czy Daniil Kvyat. W ostatnich latach zmieniał serie jak rękawiczki, na szczęście udało mu się zwyciężyć w Formule Renault 3.5. i przy okazji zwolniło się miejsce w Toro Rosso po tym jak Vettel zmienił pracodawcę, a Daniil go zastąpił.
Formuła BMW
W 2010 roku Hiszpan zadebiutował w Europejskiej Formule BMW. W zespole Eurointernational pięciokrotnie znalazł się na podium (zwyciężył w drugim wyścigu na Silverstone), ostatecznie kończąc rywalizację na 4. miejscu. Wystartował również w kilku wyścigach azjatyckiej edycji. Odniósł w niej trzy zwycięstwa, jednakże nie był liczony do klasyfikacji generalnej.
Formuła Renault
Pod koniec sezonu 2010 Carlos wystartował w inauguracyjnej rundzie zimowej edycji Brytyjskiej Formuły Renault. Na torze Snetterton pierwszy wyścig zakończył na szóstym miejscu, natomiast drugiego nie ukończył. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 18. pozycji.
W 2010 roku wystartował także w 4 wyścigach Europejskiego Pucharu Formuły Renault 2.0. Zdołał nawet stanąć na podium, choć jego dorobek nie był liczony do klasyfikacji.W następnym sezonie startów wygrał już 4 wyścigi oraz dziesięciokrotnie stanął na podium. Dało mu to wicemistrzowski tytuł.
W roku 2011 brał udział w Formule Renault NEC 2.0. Hiszpan sięgnął w niej po tytuł mistrzowski, zwyciężając po drodze w dziesięciu wyścigach.
Formuła 3
W 2011 roku Sainz wystartował w 3 wyścigach Formuły 3 Euroseries jako gościnny kierowca. W następnym sezonie był już zgłoszony do całego cyklu. 2 zwycięstwa dały mu 9 pozycję w klasyfikacji końcowe. W obu sezonach wystartował także w Grand Prix Makau, gdzie zajął odpowiednio 17 i 7 pozycję.
W 2012 roku Sainz dołączył także do stawki Brytyjskiej Formuły 3 w zespole Carlin. Spośród 26 wyścigów zdołał wygrać jednak jedynie jeden. Dlatego uplasował się na 6 pozycji.
Sainz nie opuścił także okazji startów w wznowionej Europejskiej Formule 3 w sezonie 2012. W tejże serii zdołał osiągnąć piąte miejsce w klasyfikacji końcowej kierowców. Dwukrotnie bowiem stawał na najwyższym stopniu podium.
Seria GP3
W 2013 roku Carlos Sainz Jr zdecydował się na starty w prestiżowej serii GP3. Zespołem, który mu je umożliwił stał się MW Arden. W ciągu szesnastu wyścigów, w których wystartował, dwukrotnie stawał na podium, ale nigdy nie wygrywał. Z dorobkiem 66 punktów został sklasyfikowany na dziesiątej pozycji w klasyfikacji generalnej.
Formuła Renault 3.5
W 2013 roku, pomiędzy startami w GP3, zagościł także na 9 wyścigów w Formule Renault 3.5 w zespole Zeta Corse. Tu jednak tylko trzykrotnie punktował. Z dorobkiem 22 punktów ukończył sezon na dziewiętnastej pozycji w klasyfikacji generalnej. Rok później podpisał kontrakt z francuską ekipą DAMS. Odniósł łącznie siedemnaście zwycięstw w 17 wyścigach Mistrzostw. Uzbierane 227 punktów pozwoliło mu zdobyć tytuł mistrza serii.
Max Verstappen nr startowy 33
Europejska F3 (Wszystkie wyścigi zeszłego roku możecie obejrzeć tutaj)
Na sezon 2014 Holender podpisał kontrakt z holenderską ekipą Van Amersfoort Racing na starty w Europejskiej Formule 3. W ciągu 32 wyścigów, w których wystartował, szesnastokrotnie stawał na podium, w tym dziesięciokrotnie na jego najwyższym stopniu. Wygrał więcej wyścigów, niż mistrz Esteban Ocon, jednak częste wypadki z jego udziałem, spowodowały znaczną różnicę punktową. Uzbierane 411 punktów wystarczyło jedynie na trzecie miejsce w końcowej klasyfikacji kierowców.
[post_ad]
[full_width]
