Na początek kilka suchych faktów. Jack urodził się 2 kwietnia 1926 roku w Hurtsville na obrzeżachSydney. Gdzie jego ojciec prowadził sklep z warzywami. Na szczęście dla młodegoBrabhama, ojciec również przejawiał wielkie zainteresowanie rozwojem ówczesnej motoryzacji i już 12-letniemu synowi przekazał umiejętności prowadzenia samochodu. Trzy lata później młodyAustralijczyk rzucił szkołę i w wieku 15 lat zatrudnił się w warsztacie samochodowym. Gdzie mógł zdobywać wiedzę praktyczną dotyczącą mechaniki pojazdowej, a dodatkowo wieczorami uczęszczał na kursy inżynierskie.
Gdy wybuchła wojna Jack służył w Royal Australian Air Force jako mechanik silnikowy, a zaraz po jej zakończeniu, w 1946 roku otworzył swój własny warsztat samochodowy. Jednym z jego klientów był amerykański kierowca wyścigowy Johnny Schonberg. Specjalnie dla niego Brabham przygotował samochód do wyścigów. Jednak żona Schonberg'a wymusiła na nim wycofanie się z niebezpiecznego sportu. Tym samym Jack został z samochodem wyścigowym bez kierowcy. Nie zastanawiając się długo i chcąc sprawdzić swoje umiejętności, sam zajął miejsce za kierownicą. Zaskakując wszystkich, łącznie z sobą, w swoim debiutanckim sezonie zdobył mistrzostwo stanu Nowa Południowa Walia. W tym samym czasie poznał swojego przyszłego wieloletniego przyjaciela i wspólnika - inżyniera Rona Tauranac'a.
Po tym jak w Australii wygrał już wszystko co było możliwe do wygrania, Brabham w roku 1955 przeprowadził się do Anglii. By jeszcze w tym samym roku debiutować w Grand Prix Wielkiej Brytanii za kierownicą swojegoMaserati 250F. Niedługo po startach, zmuszony brakiem funduszy Jack podpisał kontrakt z zespołem Cooper - pionierem tylnosilnikowych bolidów Formuły 1.
Brabham w nowym zespole szybko potwierdził swoje umiejętności, zdobywając w latach 1959 i 1960 Mistrzostwo Świata Kierowców. Dodatkowo w 1961 wziął udział w Indianapolis 500 właśnie za kierownicą tylnosilnikowegoCoopera. Mały i śmieszny samochodzik został wykpiony przez inne zespoły. Jednak gdy podczas wyściguJackowi udało się dotrzeć do 3 pozycji (zakończył wyścig na 9) zaczęło być jasne, że przyszłością są dużo lżejsze konstrukcje z silnikiem umieszczonym z tyłu.
W tych latach, pomimo wielkich triumfów Coopera i złotej ery dla zespołu, Brabham wrócił do ambicji stworzenia własnego samochodu wyścigowego. Marzenie to zaczął realizować poprzez swój własny zespół Brabham Racing Organisation, który to w roku 1961 założył wraz z Ronem Tauranaciem. Niestety dla Jacka, który był znany z agresywnej jazdy, w tym samym czasie kierownictwo Formuły 1 wprowadziło ograniczenie pojemności skokowej silników do 1500cm³. W nowych, anemicznych konstrukcjach Brabham nie był wstanie wygrać, żadnego wyścigu. Dopiero po trzech latach startów w 1964 roku kolega z zespołu, Dan Gurney wygrał pierwszy wyścig dla nowej stajni.
Zła passa została przerwana w roku 1966 kiedy to zdjęto ograniczenie pojemności silnika, pozwalając na powrót jednostek trzylitrowych. Brabham miał taki silnik od australijskiej firmy Repco. Co więcej był on już od roku testowany w bolidzie właśnie w nadziei na zmianę przepisów. Posiadając pasujący do stylu jazdy bolid, Brabhamw pierwszym roku startów nowych konstrukcji zdeklasował rywali. Wygrywając Grand Prix Francji, Holandii, Wielkiej Brytanii i Niemiec zapewnił sobie trzeci już w karierze tytuł mistrza świata. Tym samym Jack został pierwszym w historii człowiekiem, który zapewnił sobie tytuł mistrza świata w bolidzie własnej konstrukcji. Natomiast rok później w 1967 tytuł mistrza zdobył dla zespołu Denny Hulme.
W czasie trwania sezonu 1969 roku Brabham, podczas testów, odniósł poważne obrażenia stopy. Wrócił do wyścigów pod koniec roku jednak obiecał żonie, że w nowym sezonie wycofa się. Tym samym w roku 1970planował sprzedać udziały swojej firmy oraz nie brać udziału w zbliżającym się sezonie. Ponieważ jednak nie udało się znaleźć odpowiedniego kierowcy Jack wbrew wcześniejszym zapowiedziom ponownie usiadł za kierownicą swojego bolidu. Sezon zaczął doskonale bo od zwycięstwa w Południowej Afryce, ale po Grand Prix Meksyku miał już na tyle dość, że ogłosił zakończenie kariery i sprzedał swoje udziały Tauranacowi. Ten natomiast w roku 1972 sprzedał całą stajnię szefowi Formuły 1 - Berniemu Ecclestone. W jej barwach sukcesy odnosili tacy kierowcy, jak Graham Hill, Niki Lauda czy Nelson Piquet, niestety zespół zbankrutował w roku 1992.
Sam Brabham po zakończonej karierze wrócił do spokojnego życia w Australii gdzie nadal prowadził swój warsztat samochodowy, a od czasu do czasu pojawiał się na większych imprezach sportowych. Zmarł w swoim domu, 19 maja 2014 roku w wieku 88 lat. Będziemy go pamiętać nie tylko jako znakomitego kierowcę i trzykrotnego mistrza świata, ale również jako twórcę i właściciela zespołu, który miał wielki wpływ na rozwójFormuły 1.
Powyższy tekst bazuje na własnej wiedzy i informacjach z książki Legendy Formuły 1 - Philip Raby
Tekst pochodzi ze strony człowiekrenesansu.pl
